Enheduanna

Lesbia , 1878, John Reinhard Weguelin Pedicabo ego vos et irrumabo, Aureli pathice et cinaede Furi, qui me ex versiculis meis putastis, quod sunt molliculi, parum pudicum. Nam castum esse decet pium poetam ipsum, versiculos nihil necesse est; qui tum denique habent salem ac leporem, si sunt molliculi ac parum pudici, et quod pruriat incitare possunt, non dico pueris, sed his pilosis qui duros nequeunt movere lumbos. Vos, quod milia multa basiorum legistis, male me marem putatis? Pedicabo ego vos et irrumabo. Ja was w dupę wyrucham i w ryj będę jebać, Onaczony Furiusie i cioto Aureli, którzy, moje wierszyki czytając, myślicie, że ja rozwiązły jestem i mało cnotliwy. Godzi się zachowywać przystojnie poecie, ale od wierszy tego wymagać nie trzeba, gdyż więcej mają smaku przecież i wigoru, jeżeli są rozwiązłe i mało cnotliwe, przez co potrafią dreszcze pożądania wzbudzać, nie mówię, że u chłopców, ale u włochaczy, co sztywnych nie potrafią już poruszać lędźwi. Wy, coście pocałunków tysiące...

W godzinie szczura smoki odleciały. Rozbłysło niebo milionami gwiazd. Księżyc ukazał posrebrzane skały Nad horyzontem wyludnionych miast, A my jak ptaki, co wypadły z gniazd, Nie rozumiejąc niczego, przez cały Czas bez żenady drzemy głupi dziób Z potrzaskanymi skrzydłami u stóp.   Wiersz ukazał się pod tym samym tytułem w tomiku Na ostrowie rzeki , Gliwice: Enheduanna 2022, s. 78.

Nie masz wrogów? Charles Mackay (1814–1889)   Mówisz, że nie masz wrogów? Ależ przyjacielu!         Mizerna to przechwałka; kto powinność swoją Wykonując, bój toczył mimo przeszkód wielu         I stał na posterunku, jak odważni stoją, Musiał sobie przysporzyć wrogów armię całą! Jeśli nie masz żadnego, toś dokonał mało. Nie uderzyłeś zdrajcy w żebra z całej siły, Nie wytrąciłeś kufla ustom, co bredziły, Nie wyrównałeś nigdy krzywdy i dlatego Nie byłeś bohaterem, lecz tchórzem, kolego.   Tłumaczenie z języka angielskiego : Jarek Zawadzki   Yevgeny Onegin by Repin   No Enemies   Charles Mackay (1814–1889) You have no enemies, you say?       Alas! my friend, the boast is poor;     He who has mingled in the fray       Of duty, that the brave endure,     Must have made foes! If you have none, Small is the work that you have done....

William Blake Jerozolima Czyliż te stopy pradawnymi czasy W Anglii po górach zielonych stąpały I czy widziano Baranka Bożego Wśród miłych pastwisk Anglii pełnej chwały? Czy blask rzucało to Boskie Oblicze Na chmurne wzgórza nasze i doliny? Czy zbudowano tu Jerozolimę, Gdzie się panoszą mroczne diabłów młyny? Dajcie mi łuk mój, co złotem skrzy z góry! Dajcie mi moje pożądania strzały! Dajcie mą włócznię! Rozstąpcie się chmury! Dajcie mój rydwan ogniem rozgorzały! Mój rozum walczyć nigdy nie przestanie, A miecz spoczynku nie uświadczy w dłoniach, Aż zbudujemy swą Jerozolimę W Anglii na miłych i zielonych błoniach. Tłumaczenie z języka angielskiego : Jarek Zawadzki Jerusalem And did those feet in ancient time, Walk upon Englands mountains green: And was the holy Lamb of God, On Englands pleasant pastures seen! And did the Countenance Divine, Shine forth upon our clouded hills? And was Jerusalem builded here, Among these dark Satanic Mills? Bring me my Bow of burning gold: Bring me my Arro...

Utworem rozpoczynającym antologię Pieśni z Chu (楚辭 Chǔ cí ) jest długi wiersz zatytułowany Żal na odejście (離騷 Lí sāo ) przy­pisywany Qu Yuan­owi (屈原), któremu to przypadło miano ojca poezji chińskiej. Wiersz ten zawiera elementy auto­bio­gra­ficzne, choć nie brak w nim też elementów fantastycznych, takich jak na przykład podróż do nieba. Ze wzglę­du na te właś­nie elementy autobiografii poety dobrze będzie przedstawić nieco sylwetkę i życiorys samego Qu Yuana (屈原).    O autorze Qu Yuan (屈原) urodził się ok. 340 r. p.n.e., a zmarł najprawdo­po­dobniej ok. 278 r. p.n.e. 1 W wieku dwudziestu kilku lat został „lewym adeptem (左徒 zuǒ tú)” – wysokim urzędnikiem na dworze króla Huaia (懷), który sprawował rządy w pań­stwie Chu (楚). Do za­dań osoby na stanowisku „lewego adepta” należało: rozpra­wianie o sprawach kraju, wydawanie de­kretów i zajmowanie się gośćmi dwo­ru 2 . Wy­nika więc z tego, iż Qu Yuan (屈原) cieszył się sporym z...

William Shakespeare  Sonet 116 Niech mi nie będzie dane, abym utrudnienia Stawiał na drodze ślubu wiernych sobie dusz. Miłość nie jest miłością, gdy ot tak się zmienia Lub ledwie przymuszona usuwa się już. O nie! to znak jest, który nigdy nie zachodzi, Bez obawy wpatrując się w burzę i szkwał; To jest gwiazda dla każdej ze zbłąkanych łodzi: Nie poznasz jej wartości, choćbyś miarę znał. Miłość nie jest lat błaznem, choć usta różane I policzki zachodzą w zgięty sierpa cień; Za nic ma sobie godzin czy miesięcy zmianę, Gdyż przetrwa niezachwiana aż po sądny dzień. Jeśli to błąd, którego mi dowieść możecie, Nic nie pisałem i nikt nie kochał na świecie. Tłumaczenie z języka angielskiego: Jarek Zawadzki Sonnet 116 Let me not to the marriage of true minds Admit impediments. Love is not love Which alters when it alteration finds, Or bends with the remover to remove: O, no! it is an ever-fixed mark, That looks on tempests and is never shaken; It is the star to every wandering bark, Whose wo...

W każdej chyba epoce pod każdą zasiedloną przez człowieka długością i szerokością geograficzną rodzą się ludzie, którzy przyszli na świat w nieodpowiedniej dla siebie chwili, gdyż nie potrafią zaakceptować ani tym bardziej stosować norm i zwyczajów, jakie ich na tej Ziemi zastały. Dwie kategorie ludzi cierpią na takąż przypadłość: innowatorzy i odnowiciele. Pierwsi odrzucają panujące trendy i narzucone obyczaje, pragnąc hołdować regułom nowym, być może jeszcze nieistniejącym, a zarazem innym niż minione. Drudzy natomiast tęsknią do standardów, mód i zasad, które odeszły już do lamusa, a wydają im się z jakiegoś powodu lepsze lub bardziej odpowiednie niż obecnie obowiązujące. Nie będę ukrywał, że kiedy mowa jest o poezji, zaliczam się do drugiej wymienionej tu grupy kontestatorów współczesności, czyli do odnowicieli – promotorów i praktykujących wyznawców rozwiązań prozodycznych opracowanych i sprawdzonych w e...