Enheduanna

Pieśń o żalu nieustającym Li Bai (701–762)  Cesarz piękności pragnął, co do szału budzi. Długie lata panował ― na próżno się trudził. W rodzinie Yangów właśnie dojrzała dziewczyna, W żeńskich chowana komnatach z dala od ludzi. Uroda oczekiwania stawia przed kobietą. Wezwano ją na służbę u Cesarza boku. Uśmiech, oczy spuszczone ― umiała uwodzić. Inne nie potrafiły dotrzymać jej kroku. Rankiem, wprawdzie wiosennym, lecz szron lśnił na trawie. Obmyto ją dokładnie w wód gorących stawie. Służki podpierały jej piękne, wiotkie ciało. Wtedy raz pierwszy Cesarz spojrzał nań łaskawie. Twarz lśni, we włosach perły różnego koloru. Pod baldachimem ciepło każdego wieczoru. Noc wiosną taka krótka, śpią więc do południa, A Cesarz zaniedbuje ranne sesje Dworu. Jest z nim w chwilach radości, przy uczcie, w podróży. I w każdą noc wiosenną oddanie mu służy. Konkubin w pałacu trzy tysiące bez mała, Miłość trzech tysięcy dla jej poświęcił ciała. Na bóstwo się stroiła dlań w złotej komnacie Ten pijany wp...

Utworem rozpoczynającym antologię Pieśni z Chu (楚辭 Chǔ cí ) jest długi wiersz zatytułowany Żal na odejście (離騷 Lí sāo ) przy­pisywany Qu Yuan­owi (屈原), któremu to przypadło miano ojca poezji chińskiej. Wiersz ten zawiera elementy auto­bio­gra­ficzne, choć nie brak w nim też elementów fantastycznych, takich jak na przykład podróż do nieba. Ze wzglę­du na te właś­nie elementy autobiografii poety dobrze będzie przedstawić nieco sylwetkę i życiorys samego Qu Yuana (屈原).    O autorze Qu Yuan (屈原) urodził się ok. 340 r. p.n.e., a zmarł najprawdo­po­dobniej ok. 278 r. p.n.e. 1 W wieku dwudziestu kilku lat został „lewym adeptem (左徒 zuǒ tú)” – wysokim urzędnikiem na dworze króla Huaia (懷), który sprawował rządy w pań­stwie Chu (楚). Do za­dań osoby na stanowisku „lewego adepta” należało: rozpra­wianie o sprawach kraju, wydawanie de­kretów i zajmowanie się gośćmi dwo­ru 2 . Wy­nika więc z tego, iż Qu Yuan (屈原) cieszył się sporym z...

Pijana radość Pamiętam Xi­ting 1 o zachodzie słońca, Gdzie się po wódce błądziło bez końca. W przypływie szczęścia – nie wiedząc, jak wrócić – Łódź przez pomyłkę nam przyszło zawrócić W łąkę lotosów, co na falach rosła. Mocno więc, mocno uderzały wiosła; Mewa lub czapla spłoszona się wzniosła.   酒興 常記溪亭日暮， 沉醉不知歸路。 興盡晚回舟， 誤入藕花深處。 爭渡，爭渡， 驚起一灘鷗鷺。 1 Xi­ting ( 溪亭 ) znaczy dosłownie „altanka nad strumieniem”, ale jednocześnie jest to również nazwa jednego ze źródeł bijących Jin­anie ( 濟南 ), który jest obecnie stolicą prowincji Shang­dong ( 山東 ); a także nazwa miejscowości, jak twierdzi Ke Bao­cheng ( 柯宝成 ) w swojej edycji dzieł zebranych Li Qing­zhao ( 李清照 ). Zob.  李清照 , 《李清照全集》，柯宝成 编者，武汉，崇文书局， 2010 ， s. 2.

Wredna małpa na podstawie powieści Wu Cheng'ena (吳承恩) pt. Kronika wędrówki na zachód (西遊記 Xīyóu jì ) Małpie narodzenie Dawno temu i daleko nad jeziorem albo rzeką kamień wielki stał na brzegu latem w słońcu, zimą w śniegu. Liczne wieki trwał bez ruchu, aż się nagle w jego brzuchu pojawiła jakaś postać, co nie chciała w głazie zostać. Stwór ten rósł w kamieniu na dnie, ile wieków nikt nie zgadnie. Dnia pewnego podczas burzy urósł w końcu i był duży. Co wykluło się z kamienia, małpą było z pochodzenia, choć jak się okazać miało, małpie było tylko ciało. Jak już się wykluła z głazu, poszła małpa w las od razu, a w tym lesie, jak to w lesie, echo się dookoła niesie, więc nadstawia małpa uszu, by usłyszeć echo w buszu. Siada sobie gdzieś na drzewie, czego słuchać, sama nie wie. Wtem z oddali nagle słyszy jakiś wrzask wśród leśnej ciszy. Złazi z drzewa, bo ciekawa, co...