Renesans prozy chińskiej
W Okresie Sześciu Dynastii ( 六朝 220–589) literatura chińska doświadczyła rozkwitu prozy paralelnej – kwiecistego stylu kompozycji, który nie tylko wymagał od piszących ogromnego kunsztu w żonglowaniu słowem, ale nierzadko przytłaczał ich ciężarem erudycyjnych wymogów. Forma górowała nad treścią, a tekst stawał się nierzadko miałki i nudny. Proza paralelna królowała jednak nie tyle w utworach literackich, co w tekstach użytkowych. Proza stricte beletrystyczna była jeszcze wówczas w fazie bardzo wczesnego kiełkowania. Przykładami jej były np. opowieści o dziwach czy też anegdoty, w których trudno doszukiwać się paralelizmów składniowych, wybujałych aluzji literackich czy rymów i miarowego rytmu, z jakich słynęła proza paralelna. Większość utworów prozatorskich (zarówno tych paralelnych jak i zwykłych) stanowiły takie teksty, jak listy, wyw...