Enheduanna

Przed nami pierwszy rozdział, którym się książka ta zaczyna. „Doświadczyłem niegdyś sennych urojeń”, powiada autor, „dlatego skrywając prawdę i wykorzystując wiedzę nadprzyrodzoną, napisałem niniejszą Historię kamienia . Mowa będzie zatem o Zhen Shiyinie [nazwisko i imię Zhēn Shìyǐn 甄士隐 brzmi tak samo jak 真事隐 , co z kolei znaczy „ukryta prawda”. W języku chińskim nazwisko stoi zawsze przed imieniem – przyp. tłum.] ” . Ale o kim i o czym będzie ta książka? „Żyjąc na tym zagmatwanym świecie”, dodaje autor, „gdzie niczego nie udało mi się osiągnąć, przypominam sobie teraz te wszystkie dziewczyny z lat mojej młodości, a przyjrzawszy się każdej z nich w myślach, dochodzę do wniosku, że górowały nade mną zarówno obyciem, jak i wykształceniem. Dlaczego ja, taki wspaniały mężczyzna, nie dorównywałem tymże niewiastom? Wstydu najadłem się wtedy aż nadto, ale próżno żałować, bo i tak niczego ni...

W Okresie Sześciu Dynastii ( 六朝 220–589) literatura chińska doświad­czy­ła rozkwitu prozy para­lelnej – kwiecistego stylu kompozycji, który nie tylko wymagał od piszących ogromnego kun­sztu w żon­glo­waniu słowem, ale nierzadko przytłaczał ich ciężarem eru­dy­cyj­nych wymogów. Forma góro­wała nad treścią, a tekst sta­wał się nierzadko miał­ki i nudny. Proza paralelna królowała jednak nie tyle w utworach literackich, co w tek­stach użyt­kowych. Proza stricte beletry­styczna była jeszcze wówczas w fazie bardzo wczes­nego kieł­kowania. Przykładami jej były np. opowieści o dziwach czy też anegdoty, w któ­rych trudno doszukiwać się paralelizmów skład­niowych, wybujałych aluzji lite­rackich czy rymów i mia­rowego rytmu, z jakich słynęła proza paralelna.  Większość utworów prozatorskich (zarówno tych para­lelnych jak i zwyk­łych) sta­nowiły takie teksty, jak listy, wyw...