Enheduanna

Lesbia , 1878, John Reinhard Weguelin Pedicabo ego vos et irrumabo, Aureli pathice et cinaede Furi, qui me ex versiculis meis putastis, quod sunt molliculi, parum pudicum. Nam castum esse decet pium poetam ipsum, versiculos nihil necesse est; qui tum denique habent salem ac leporem, si sunt molliculi ac parum pudici, et quod pruriat incitare possunt, non dico pueris, sed his pilosis qui duros nequeunt movere lumbos. Vos, quod milia multa basiorum legistis, male me marem putatis? Pedicabo ego vos et irrumabo. Ja was w dupę wyrucham i w ryj będę jebać, Onaczony Furiusie i cioto Aureli, którzy, moje wierszyki czytając, myślicie, że ja rozwiązły jestem i mało cnotliwy. Godzi się zachowywać przystojnie poecie, ale od wierszy tego wymagać nie trzeba, gdyż więcej mają smaku przecież i wigoru, jeżeli są rozwiązłe i mało cnotliwe, przez co potrafią dreszcze pożądania wzbudzać, nie mówię, że u chłopców, ale u włochaczy, co sztywnych nie potrafią już poruszać lędźwi. Wy, coście pocałunków tysiące...

Kiedy w knajpie tu siedzimy, To nie dbamy lata, zimy, Że się każdy w proch obróci, Lecz dajemy upust chuci. Co się w knajpach robi wszędzie, Tam gdzie hajs barmanem będzie, To zadanie jest dla zucha; Niech mnie każdy dobrze słucha! Ten gra w kości, tamten pije, Inny nieprzystojnie żyje. Z tych, co umrą w tej zabawie, Jeden się rozbierze prawie, Inny włoży to na siebie Albo w worku się zagrzebie. Nikt się śmierci tu nie boi I z Bachusem równo doi. Wpierw za drogocenne wina, Co są trunkiem libertyna, Za więzionych na tym świecie I za żywych też po trzecie, Za chrześcijan w czwartej mierze, A po piąte za umarłych w wierze, Po szóste za te siostry biesie, Po siódme za żołnierzy w lesie, Po ósme za braci opętanych żądzą, Po dziewiąte za mnichów, co błądzą, Po dziesiąte za żeglarzy, Po jedenaste za adwersarzy, Po dwunaste za pokutników, Po trzynaste za podróżników. Za papieża i za króla Każdy pije swego fula. Piją męże, piją żony, Pije żołnierz i uczony, ...