Enheduanna

Ballada changgańska, część I ( 長干行其一 ) Li Bai 李白 Włosy mi jeszcze nie skrywały czoła, Ty przybywałeś na koniu z bambusa, Zielone śliwki rzucając dokoła. Mieszkając przecież od dziecka w Changganie, Obcy nam wstyd był i niedowierzanie. Wyszłam za ciebie w swym czternastym roku; Bałam się wtedy do ciebie uśmiechnąć, Spuszczałam głowę i na każdym kroku W kąt się chowałam. Ty ciągle krzyczałeś. Pytałeś, pragnąc wydobyć coś ze mnie, Lecz ja milczałam ― wszystko nadaremnie. Rozpogodziłam się, gdy minął rok. Po dni ostatnie twoja chcę być cała I trwać przy tobie, choćby nie wiem co. Po cóż innego ja bym szukać miała? Szesnaście lat mi było, gdyś wyruszył W podróż daleką na Jangcy przełomy. W czerwcu nie wolno rzeki lekceważyć: Małp krzyk żałosny ― nurt wód niewiadomy. Ślady pod bramą dawno mchem zarosły, Mech jak tęsknota ― nic go nie wymiecie. Liście z drzew lecą, ach ten wiatr jesienny ...

Cai Yan ( 蔡琰 ) – żyjąca na przełomie II i III wieku n.e. – była jedną z niewielu kobiet, którym udało się dotrzeć na szczyty dawnego parnasu chińskiego. Jej pierwsze małżeństwo zakończyło się nieszczęśliwie śmiercią męża. Cai Yan ( 蔡琰 ) jako bezdzietna młoda wdowa wróciła do domu rodzinnego. Wkrótce koczownicze ludy północne przeprowadziły atak na zie­mie chińskie, porywając przy okazji Cai Yan ( 蔡琰 ) , która w efekcie porwania została wydana za mąż za jednego z wodzów plemiennych i uro­dziła mu dwóch synów. Cao Cao ( 曹操 ) – przywódcza wojskowy, który zdołał już wówczas zgromadzić pod swoją władzą sporą cześć północnych ziem upadającego Cesarstwa Hańskiego – postanowił jednak, że wykupi ją z nie­woli, co też uczynił. Wróciwszy do ojczyzny, Cai Yan ( 蔡琰 ) wyszła ponownie za mąż. Kiedy jej nowy mąż został ska­zany na śmierć, udała się do Cao Caoa [Dlaczego tak?] , prosząc o darowanie kary. Cao Cao ( 曹操 ) przystał na jej prośbę, a przy okaz...