William Shakespeare „Sonet 130”
Oczy ma nie jak słońca moja ukochana; Koral głębszą czerwienią od jej ust się szczyci; Jeżeli śnieg jest biały, to jej pierś bułana; Jeśli włos to nić, czarne ma na głowie nici. Adamaszkowe białe i czerwone róże Widziałem, lecz róż takich nie ma na jej twarzy. Czasem więcej rozkoszy jest w kadzidła chmurze, Niż się w oddechu mojej ukochanej zdarzy. Uwielbiam, kiedy mówi, choć wiem doskonale: W porównaniu z muzyką to przyjemność skąpa. Nie wiem, jak się boginie przechadzają, ale Kiedy ona gdzieś chodzi, to po ziemi stąpa. A jednak, Bóg mi świadkiem, tak jest wyjątkowa, Jak każda, którą błędnie porównały słowa. Przekład Jarek Zawadzki My mistress' eyes are nothing like the sun; Coral is far more red, than her lips red: If snow be white, why then her breasts are dun; If hairs be wires, black wires grow on her head. I have seen roses damasked, red and white, But no such roses see I in her cheeks; And in some perfumes is there more delight Than in the breath that from my mistres...